Ja. Het woord abortus vertelt eigenlijk niet goed wat het is. Ook wanneer je zegt dat een abortus een zwangerschap afbreekt, blijft het vaag. In essentie is een abortus het opzettelijk beeindigen van een ongeboren menselijk leven. De abortusarts moet immers een menselijk organisme (embryo of foetus) doden en verwijderen uit de baarmoeder om de zwangerschap te stoppen. Iedere abortus beeindigt dus een leven en daarmee ook een toekomst. Daar zijn we tegen.

Wij veroordelen abortus. Omdat er veel discussie is over de vraag of abortus goed of slecht is, vinden wij het lastig om vrouwen te veroordelen voor iets waar ze zelf heel anders tegenaan kijken. Bovendien is abortus legaal in Nederland en België. Natuurlijk blijft het zo dat iedereen die actief betrokken is bij abortus iets vreselijks heeft gedaan, of het nu gaat om de abortusarts, de vrouw of mensen die de vrouw adviseren om een abortus te ondergaan. Maar wij zijn voor nu vooral op zoek naar het overtuigen van harten. Natuurlijk zouden we graag zien dat abortus verboden wordt. Maar we hopen dat de wet tegen die tijd reflecteert wat het grootste deel van het volk wil, omdat ze zijn overtuigd van de waarde van ongeboren mensen.

Dat klopt niet. Embryo's en foetussen zijn biologisch gezien wel degelijk mensen. Beide termen beschrijven slechts de fase waarin deze mensen zich bevinden. Ook benamingen als baby, kleuter, tiener, et cetera verwijzen naar mensen die leven tijdens een specifieke fase van de menselijke ontwikkeling. Er is al ruim 100 jaar een consensus binnen de wetenschap dat individueel menselijk leven begint bij de bevruchting.

Dat is een goede vraag. Zouden mensenrechten niet moeten gelden voor alle mensen? Zodra je lid bent van het menselijk ras, zou je het recht op leven moeten hebben. Het is dus erg oneerlijk om te bepalen dat alleen mensen vanaf een bepaalde leeftijd het recht hebben om te blijven leven.

Dat is wat veel mensen beweren. Maar klopt dat wel? Wat is de waarde van zelfbeschikking? Of, wat verliest iemand als de zelfbeschikking zou worden afgenomen. In het geval van een ongewenste zwangerschap zou het betekenen dat je een kind moet baren na 9 maanden zwoegen. Het is enorm belastend om zoiets van iemand te eisen. Welke reden zou er kunnen zijn om zoiets ingrijpends te eisen van een vrouw die haar zwangerschap niet wil doorzetten? Het is onze overtuiging dat het leven zwaarder weegt. Het is eigenlijk ondenkbaar dat je iemand zou mogen doden omdat je een intensieve periode wilt vermijden. Vooral als je bedenkt dat die persoon er zelf voor heeft gezorgd dat dat leven kon ontstaan. Het beste is uiteraard om ongewenste zwangerschappen te voorkomen. Abortus voorkomt echter geen leven, het beeindigt een leven.

In Nederland is verkrachting gelukkig bij minder dan één procent van de abortusgevallen een reden. Maar als het gebeurd is dat vreselijk. En in zo'n geval heeft de vrouw er niet zelf voor gekozen dat de zwangerschap zou ontstaan. Toch denken wij dat het kind niet gestraft zou mogen worden voor de daden van de vader. Daarom hopen wij dat vrouwen het kind toch houden. We weten ook dat het kan, want er zijn (ook in Nederland) getuigenissen van vrouwen die vrijwillig kozen voor het doorzetten van de zwangerschap, omdat het toch ook hun kindje is. Wij kennen geen gevallen van spijt wanneer een vrouw hiervoor koos. Wel zijn er getuigenissen bekend van vrouwen die abortus kozen na verkrachting en alsnog spijt hadden van de abortus. Wij geloven dat we als samenleving alles moeten doen om de vrouw te helpen bij het houden van het kind. Al is het alleen om het ter adoptie af te staan.  

Voorstanders van abortusrechten vinden ons nog weleens extreem. Zij zien het opkomen voor ongeboren leven als een directe aanval op de vrouw, maar dat is een misvatting. Prolife is de beweging die als enige erkent dat het bij een ongewenste zwangerschap gaat om een ethisch dilemma tussen twee mensen. Abortusvoorstanders zien meestal maar één mens en dat is de vrouw. Dat is wetenschappelijk onjuist en intellectueel onoprecht. Wel zijn er abortusvoorstanders die toch erkennen dat het een mens is (of kan zijn) maar alsnog vinden dat het gedood mag worden omwille van de lichamelijke vrijheid van de vrouw. Dit zijn dan ook vaak de mensen die abortus op geen enkele manier zouden willen begrenzen. De huidige 24-wekengrens is al extreem in vergelijking met de meeste landen ter wereld. Maar zij zien dat nog steeds als een beperking van het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw. Daarom pleiten zij ervoor dat abortus tot vlak voor de geboorte moet kunnen, als de vrouw hiervoor kiest. Dat zou betekenen dat er levensvatbare kinderen worden gedood in plaats van dat ze met een vroeggeboorte worden gehaald zodat ze kunnen blijven leven. Is dat niet extremer dan de wens om levende kinderen in leven te houden? 

Een man van 34 jaar oud is nog steeds een kind van zijn moeder. Het concept kind verwijst naar nageslacht. Aangezien het ongeboren kind het nageslacht is van zijn of haar ouders, kun je het gerust een kind noemen. Dat is geen misleiding of onjuiste informatie. Wat misleidend en onjuist is, zijn de verhullende termen die worden gebruikt om te verwijzen naar het ongeboren kind, zoals 'vruchtje', 'klompje cellen', 'zwangerschapsproduct' of zelfs 'parasiet' zoals de extremere voorstanders van abortusrechten het noemen. Er is geen enkele wetenschappelijke basis voor deze dehumaniserende termen.

Nee. Het is een mythe die abortusactivisten in het leven hebben geroepen dat de prolifebeweging wordt gesponsord vanuit Amerika en Rusland. Deels wordt dit gebaseerd op slecht onderzoek door de organisatie Open Democracy dat, ironisch genoeg, wordt gefinancieerd vanuit de schatkist van George Soros. Wel lijkt het erop dat één of twee organisaties geld krijgen ten behoeven van pro-family initiatieven maar dat gaat niet specifiek over abortus. Wij (en de meeste prolife organisaties met ons) worden totaal niet gesponsord vanuit het buitenland. Voor deze website geldt zelfs dat er alleen gedoneerd wordt met tientjes en twintigjes, zodat de kosten voor de website kunnen worden gedekt.

In landen waar abortus verboden is, zullen bepaalde vrouwen kiezen voor een illegale abortus. Daarbij kunnen vrouwen sterven, maar de cijfers die hierover vaak gedeeld worden door abortusactivisten zijn misleidend. Dr. Calum Miller van Oxford toonde in zijn studies aan dat de WHO en andere prominente organisaties de statistieken op een misleidende wijze hebben gepresenteerd als het gaat om wereldwijde vrouwensterfte. Feit is namelijk dat vrouwensterfte sterk afhankelijk is van de kwaliteit van de (spoed)zorg. Landen die overgingen op een abortusverbod, zoals Polen en Chili, zagen hun eigen vrouwensterftecijfers blijven dalen. Landen waar abortus gelegaliseerd wordt, ondervinden juist vaak een explosie van complicaties vanwege abortus, omdat er veel meer abortussen worden geplegd na de opheffing van het verbod. Ierland is hier een recent voorbeeld van. Ook in Nederland verachtvoudigde het aantal overleden vrouwen vanwege abortus in het jaar waarin het voor het eerst werd gedoogd (1967). Daarnaast weten we dat de abortuslobby in het verleden meerdere malen aantoonbaar heeft gelogen over de cijfers rondom vrouwensterfte. Dr. Nathanson was abortuslobbyist en abortusarts in de jaren vijftig en zestig. Jaren later gaf hij toe dat hij media bewust voorloog over de vrouwensterfte cijfers van voor de legalisering van abortus in Amerika. De cijfers werden expres overdreven om het Amerikaanse volk bang te maken, vertelde hij. Ook de directeur van Planned Parenthood, de grootste abortuskliniek-keten van Amerika, stelde dat er duizenden vrouwen overleden voor de legalisering van abortus. In werkelijkheid was het aantal vele male lager. Om deze uitspraak kreeg zij van de fact=cjeclers vam de Washington Post 4 Pinokkio's.